المرأه فی روایتی "زینب" لمحمد حسین هیکل و "ساره" لعباس محمود العقاد فی ضوء النقد النسوی

فمینیسم جنبشی است که هدف آن دستیابی به حقوق از دست رفته ی زنان است، چرا که زنان در جامعه تحت تأثیر عواملی همچون سلطه نظام مردسالاری و شرایط اجتماعی، اقتصادی همواره در مرتبه ای پایین تر از مردان قرار دارند. این جنبش برای برقراری برابری میان زن و مرد در زمینه های مختلف علمی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و سایر حقوق طبیعی زنان تلاش می کند، حقوقی که رعایت آن د ر حق زنان امری الزامی است. نقد ادبی فمینیستی به عنوان رویکردی یکپارچه و متمایز در ادبیات از اواخر دهه ی 1960 میلادی شروع به کار نمود. این نقد از آغاز تاکنون دو دوره ی مهم را پشت سر گذاشته است که به موج اول و موج دوم معروف است. موج اول با انتشار "کتاب اتاقی از آن خود" اثر ویرجینیاوولف و موج دوم با کتاب "جنس دوم" سیمون دوبوار. داستان زینب از اولین آثار ادبیات نوین دکتر محمد حسین هیکل می باشد. این داستان که پیشگام داستان های جدید مصری است به توصیف اخلاق و آداب و رسوم مردمان جامعه ی مصر می پردازد.داستان زینب قصه ی دختری است با اخلاقی نیکو و افکار و آرزوهایی بلند که از بدی روزگار علی رغم میل باطنی مجبور به ازدواج با شخصی می شود که تمایلی به زندگی با او ندارد و این رنج او را به کام مرگ می کشاند.در این داستان هیکل رویاها و آرزوهای زنان را به تصویر می کشد همانگونه که به حقوق پایمال شده ی آنان از سوی مردان و مجتمعات بشری اشاره می کند.نویسنده با بیان این داستان به دنبال بیدار کردن جامعه ی بشری برای رعایت حقوق زنان است، چرا که قصه ی زینب قصه ی همه ی زنان است. در داستان ساره اثر عباس محمود العقاد به خلاف داستانهای دیگر شاهد حوادث واقعی و سلسله واری که در عالم خارج شکل بگیرد نیستیم، بلکه این داستان سرشار از تصاویر نفسی و درونی و آشفتگی های پنهانی و قلبی است که ساخته ی ذهن خلاق عقاد بوده و رنگ و بویی فلسفی دارد. زبان عقاد در این داستان زبانی ساده و شفاف نیست طوری که با یک بار خواندن متوجه پیام اصلی نویسنده نخواهیم شد و به قول سید قطب این اثر به سان شراب غلیظ و نابی است که همگان توانایی نوشیدن آن را ندارند بلکه جهت لذت بردن از آن می بایست آن را با مقادیر زیادی آب مخلوط کرد.این داستان بیشتر حول محور شک و بدگمانی نسبت به نان می چرخد.